İsmi Hamidiye olmasına karşılık daha çok Yıldız Camil olarak bilinmektedir. II. Abdülhamid tarafından 1885-1886 yılları arasında Padişah II.Abdülhamid’in Yıldız Sarayı’na yerleşmesinin ardından yaptırılmıştır. Sultan II. Abdülhamid, bu camiyi Selamlık (Cuma namazı) merasimleri için yaptırmıştır. Fatih’ten başlayarak padişahların İstanbul’da yaptırdıkları camilerin sonuncusudur.
Cami diğer selâtin camilerinden farklı olarak tek minare ve tek şerefelidir. Gerek kitlesi ve plan şeması, gerekse dekorasyonu ile son donem Osmanlı mimarisinin en tipik örneklerindendir.
Taç tepelikli cümle kapısı, mihrap ekseninde dikdörtgen boyutlu harimi (iç mekânı) ortalayan derin kubbe, dört sütuna dayanmaktadır. Tavan, kubbe, mihrap, duvar ve maksureler, caminin sarayla ilgisini algilatan yoğunlukta ve Mağrip (Kuzey Afrika) esintili bezemelerle kaplıdır.
Caminin küçük ve yüksek kubbesi, on altı penceresi olan çokgen bir kasnak üzerine oturtulmuştur. Neogotik pencereler ve mukarnas dizisi cami kasnağına ayrı bir hava katmıştır. Kubbe bezemelerinde eşine pek rastlanmayan, mavi üzerine yıldız işlemeler ve hünkar kasrındaki altın. varak caminin zengin işlemelerine güzel bir örnektir. Ayrıca yapının minaresi, mukarnas şerefeli ve minare gövdesi tepeye kadar yivlidir.
Dıştan her iki yanda merdivenle çıkılan simetrik son cemaat yerleri birer hünkar kasri formundadır. Her ikisinin iç odalarında ahşaptan birer hünkâr mahfili bulunmaktadır. Selâtin camileri arasında sadece bu camide iki hünkar mahfilinin bulunması, II. Abdülhamid’in bir suikast girişiminde, hangi mahfile gideceğinin önceden bilinmemesi önlemine bağlanmaktadır.